Vandaag, 12 oktober, zagen we op het beamerplaatje een buitenbeentje in de groep. Kijk, dát sprak mij nou meteen aan…! Helaas is mijn eigen buitenbeenderig gedrag niet altijd even succesvol. Nadien zegt Els dan: moest dat nou weer zo? Kon je niet gewoon meedoen met de groep? Veelal is mijn excuus: kon wel; maar dan blijft het zo saai… Maar goed, dit even terzijde.
Het buitenbeentje uit het Bijbelverhaal van vandaag doet het een stuk beter. En serieuzer… Daarin geneest Jezus tien mensen met een huidziekte. Maar van die tien komt er slechts eentje terug om ‘dank u wel’ te zeggen. Deze Samaritaan was niet als de anderen uit zijn groep. Die gingen allemaal jubelend naar huis. Maar de Samaritaan gaat terug. Uit dankbaarheid, uit vertrouwen, om verzoening. Hij wordt zo niet alleen lichamelijk genezen, maar ook geestelijk. Hij maakt zich los van de groep. Om het gebeuren even uit het gewone te tillen. Om het apart te zetten.Ook vandaag, zo zei voorganger Lieke van Houte, gaan we in het Heilig Avondmaal terug naar Jezus. Net als de Samariraan. En delen we in Zijn liefde.
Ten slotte zongen we ervan:
Laat de woorden
die we hoorden
klinken in het hart.
Laat ze vruchten dragen
alle, alle dagen
door uw stille kracht.
Voor foto’s zie: FOTO`S -> DIENSTEN