Dienst van vallende bladeren
Op zondag 3 november beschreef (heel toepasselijk voor deze herfsttijd) voorganger Richard Vissinga de gang van de vallende bladeren. Hoe mooi het was om blad te zijn. Maar ja, nu vallen we, als engelen, van de boom af en nu? Ditzelfde geldt ook voor ons mensen. We leven ons leven. Maar daarna? Worden we dan engelen? Hij hield hierover een hoopvolle en troostende overdenking. En we zongen toepasselijke liederen, zoals:
Er is een land van louter licht
waar heiligen heersers zijn.
Nooit gaat de gouden dag daar dicht
in duisternis of pijn.
God, laat ons staan als Mozes hier
hoog in uw zonneschijn,
en geen Jordaan, geen doodsrivier
zal scheiding voor ons zijn.
Voor foto’s zie: FOTO’S -> DIENSTEN