Gedachteniszondag met een boom in weer en wind van de tijd.
Op zondag 24 november gedachten we (met ds. Aalbersberg-van Loon als voorganger) hen die ons in het afgelopen kerkelijk jaar ontvallen zijn. We deden dit onder andere met:
MET ZANG
Zoals bomen mensen tonen
dat er kracht tot groeien is
zal de zoon der mensen komen
die de boom des levens is.
MET BIJBELLEZING
Leer van de vijgenboom deze les: zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is.
MET VERKONDIGING
Zit je in het donker, in de schaduw van de boom? Besef dan dat waar schaduw is, ook zon moet zijn… Hoe kijk je naar die boom? Heb je nog oog voor de jonge, nieuwe knoppen? Want je kunt het leven ook anders zien en verstaan. Soms zit troost in kleine dingen en zijn er woorden die verdriet kunnen verzachten. Laat zulke woorden wortel schieten. Ze markeren een weg om te gaan.
MET POEZIE
Aan de mens
Boom, je stam was koud en bloot,
in de winter leek je dood.
Komt de zomer vuur en vlam,
bloeien rozen aan je stam.
Mens wat ben je dood en koud
als je niet van mensen houdt.
Zonder liefde vlam en vuur
is je leven kort van duur.
Zonder lachen, licht en lied
zonder liefde gaat het niet.
Mensen leef toch, en godweet
vind je liefde bij de vleet.
(Huub Oosterhuis).
En zo zijn we terug bij het thema van deze viering: … zonder liefde gaat het niet …En daarmee ten slotte bij het vijfde punt: MET LIEFDE
Voor foto’s zie: FOTO’S -> DIENSTEN