Na de preek van ds. Pietersma zou je eigenlijk beschuit met roze en blauwe muisjes verwachten. En dan sommige geheel roze dan wel geheel blauw, maar ook gemengd in allerlei variaties. Uiteindelijk werden het koeken geschonken door de organisatie van de
Vakantiebijbelweek i.v.m. de facilitaire medewerking vanuit De Bron. Ook lekker!
O ja, roze en blauw. Hij en zij. Hij of zij. Bij de mens. En bij God? Is het een Hij of een Zij…? In de Bijbelse taal, mede gebaseerd of de tradities van de tijd waarin die geschreven is, wordt veelal ‘Hij’ gehanteerd. Maar zou je persoonlijk alle Hij’s vervangen door Zij’s, en je ervaart daarmee meer troost en nabijheid, nou, prima toch? Althans, zo heb ik (HB) het ervaren. Het gaat er vooral om, zo zei Pietersma, dat God ons als mensen schiep. Ieder voor zich, zoals we echt zijn. Als complete mens. Geschapen door een ‘complete’ God.De viering werd besloten met:
‘Een schoot van ontferming is onze God. Hij heeft ons gezocht en gezien zoals de opgaande zon aan de hemel. Hij is ons verschenen toen wij in duisternis waren, in schaduw van dood. Hij zal onze voeten richten op de weg van de vrede.’ (Lied 158b, Huub Oosterhuis)
